Specyfikacja:

• Opakowanie zawiera 10 par (20 sztuk) zatyczek o rozmiarze 0,2mm
• Są to zatyczki wchłanialne
• Zatyczki wchłaniają się do 180 dni
• Na zamówienie dostępne są zatyczki o rozmiarach: 0,3mm; 0, 4mm oraz 0,5mm

 Implantacja zatyczek - materiał video:

Według badań z powodu Zespołu Suchego Oka na świecie mogą cierpieć miliony ludzi. Wiele z nich osób decyduje się na samodzielne leczenie objawów, zwykle stosując krople do oczu dostępne bez recepty. Mniejszy odsetek zwraca się o poradę do okulistów, którzy mogą zaproponować różne opcje leczenia, takie jak sztuczne łzy, żele lub maści, produkty do higieny powiek, leki miejscowe lub doustne oraz suplementy diety. Rzadziej lekarze mogą stosować procedury gabinetowe mające na celu złagodzenie objawów i promowanie zdrowia powierzchni oka. Przegląd historyczny 

Zatyczki do kanalików łzowych - historia

Okluzja punktowa jest uznaną metodą leczenia zaburzeń powierzchni gałki ocznej od lat 30 XX wieku. Podczas gdy najwcześniejsze zabiegi obejmowały kauteryzację chirurgiczną, zastosowanie wszczepianych urządzeń w celu utrudnienia drenażu łez, które pojawiły się w latach sześćdziesiątych XX wieku, a okluzja punktowa została opracowana przez Freemana w połowie lat siedemdziesiątych z prostym mechanizmem działania. Tworząc fizyczną przeszkodę w odpływie łez przez kanał, lekarze mogą zapewnić zarówno zwiększoną objętość łez, jak i wydłużony czas zalegania łez na powierzchni oka. Zasadniczo zatyczka do kanalików łzowych działa na oko tak, jak korek odpływu w wannie: umożliwia pełniejsze napełnienie zbiornika i zatrzymuje wilgoć przez dłuższy czas. Badania wykazały, że ta prosta metoda pomaga poprawić funkcjonalną ostrość wzroku. Dodatkowo okluzja punktowa łagodzi wiele objawów towarzyszących Zespołowi Suchego Oka

W latach 90-tych i na początku 2000 roku zatyczki punktowe były podstawą terapii zespołu suchego oka. Jeszcze w 2003 roku eksperci zalecali okluzję punktową nawet w przypadku łagodnego ZSO (definiowanego jako suchość bez obserwowalnych objawów), zazwyczaj włączając to leczenie jako terapię drugiego rzutu dla tych, którzy nie osiągnęli złagodzenia efektów za pomocą samych substytutów łez. Jednak strategia ta uległa zmianie po zatwierdzeniu przez FDA emulsji do oczu z cyklosporyną. Nowość tego nowego preparatu farmaceutycznego w połączeniu z traktowaniem ZSO  jako stanu zapalnego z natury prowadzi do radykalnej zmiany w myśleniu. Zarówno Panel Delphi (2006), jak i Międzynarodowe Warsztaty Suchego Oka (DEWS, 2007) opracowały algorytmy leczenia, które zalecały miejscowe terapie przeciwzapalne, a nawet niektóre terapie doustne przed rozważeniem zatyczek punktowych. 

Czasem terapie uważane za „starą szkołę” lub „ostatnią deskę ratunku” czasami wracają na czołowe miejsce w opiece nad pacjentem. Jak dotąd, najbardziej aktualna i wyczerpująca publikacja na temat ZSO - TFOS DEWS II Report (2017) - faktycznie zaleca wcześniejszą interwencję za pomocą zatyczek punktowych. W nowym algorytmie leczenia etapowego leczenia ZSO eksperci wymieniają okluzję punktową tuż po zastosowaniu środków nawilżających do oczu, ale jeszcze przed lekami na receptę, czyli  miejscowymi lekami przeciwzapalnymi. Przyczyną tej zmiany myślenia może być seria ostatnich badań wykazujących korzyści wynikające z leczenia zatyczkami punktowymi.  Roberts i wsp. (2007) porównali leczenie z:

1. a) zatyczkami punktowymi,
2. b) miejscowymi preparatami z cyklosporyną 
3. c) połączeniem obu tych metod u pacjentów z umiarkowanym DED.

Po 6 miesiącach badacze odnotowali statystycznie znaczną poprawę zarówno w objętości łez, jak i zmniejszenie częstości stosowania sztucznych łez we wszystkich grupach, ale stwierdzono największą zmianę w stosunku do wartości wyjściowej u pacjentów stosujących obie terapie jednocześnie.  „Może wystąpić addytywny efekt miejscowej cyklosporyny i okluzji punktowej, który zasługiwałby na ich jednoczesne stosowanie. ” 

 Qiu i współpracownicy (2012) porównali leczenie sztucznymi łzami z zatyczkami punktowymi u pacjentów z DED. Ich wyniki wykazały równoważną korzyść pod względem zmniejszonego zabarwienia rogówki, poprawionej wrażliwości na kontrast i złagodzenia objawów zespołu suchego oka. Pacjenci z grupy zatyczek do kanalików łzowych  wykazywali jednak większą poprawę pod względem stabilności łez (czas rozpadu fluoresceiny) i objętości łez (test Schirmera).

Tong i współpracownicy (2016) ocenili poziomy cytokin łzowych, a także objawy kliniczne przed i po umieszczeniu zatyczki u pacjentów z umiarkowanym ZSO. Po trzech tygodniach nie było znaczącego wzrostu ogólnego poziomu cytokin lub metaloproteinazy macierzy-9 (MMP-9), ale ogólne wyniki objawów zmniejszyły się, wyniki testu Schirmera i barwienie rogówki wykazały statystycznie istotną poprawę. Kolejna publikacja, Tong and Associates (2017) przeanalizowała wpływ okluzji punktowej na szerszy układ białek łez. Co ciekawe odkryli, że podgrupa pacjentów z niższymi testami Schirmera na początku badania wykazała spadek białek łez zapalnych wraz ze wzrostem białek łzowych, które wspierają zdrowie powierzchni oka. Wyniki te przemawiają za wczesnym zastosowaniem zatyczek punktowych w leczeniu pacjentów ZSO ze zmniejszoną objętością łez.

Zatyczki do kanalików łzowych - kiedy stosować

Chociaż wiemy, że zatyczki punktowe nie są idealne dla każdego pacjenta z ZSO ważne jest, aby zrozumieć gdzie mogą odgrywać odpowiednią i istotną rolę w terapii. Przede wszystkim należy wziąć pod uwagę zatyczki punktowe we wszystkich przypadkach ZSO z niedoborem wody, tj. u osób, które wykazują zmniejszoną objętość łez (mierzoną za pomocą pasków Schirmera lub testu z czerwoną nitką fenolową), zmniejszoną stabilność łez ( szybki czas rozpadu łez) i profil objawów zgodny z zespołem suchego oka. Obejmuje to pacjentów z podstawowymi schorzeniami ogólnoustrojowymi, które predysponują do ZSO, takich jak  zespół Sjögrena lub reumatoidalne zapalenie stawów, a także osoby przyjmujące leki, o których wiadomo, że zmniejszają wydzielanie łez. 

Po drugie, pacjenci, u których rozwija się ZSO  w wyniku noszenia soczewek kontaktowych lub chirurgii refrakcyjnej, również mogą być doskonałymi kandydatami na zatyczki punktowe. Ostatnie badania potwierdzają to zalecenie.

Po trzecie, zatyczki punktowe mogą przynosić korzyści pacjentom, którzy konsekwentnie stosują miejscowe leki przeciwzapalne w leczeniu ZSO (np. Cyklosporyna lub lifitegrast), ale mimo to nadal wykazują objawy. Ponadto pacjenci z niecałkowitym zamknięciem powieki lub nieprawidłowościami rogówki, które wpływają na stabilność łez, powinni być brani pod uwagę w przypadku zatyczek punktowych. Ważne jest również, że okluzja punktowa nie wyklucza jednoczesnego stosowania sztucznych łez. Wręcz przeciwnie, sztuczne łzy mogą stanowić dodatkowy mechanizm łagodzenia sporadycznych objawów ale badania wykazały, że zatyczki punktowe pomagają znacznie zmniejszyć potrzebę częstego wkraplania u pacjentów z ZSO.

Zatyczki do kanalików łzowych - rodzaje

Obecnie wielu producentów oferuje szeroką gamę zatyczek, ale ogólnie istnieją trzy podstawowe kategorie: tymczasowe zatyczki krótkoterminowe, długoterminowe i stałe. 

Odmiany krótkoterminowe, takie jak VeraC7, ™ składają się z kolagenu i są przeznaczone do całkowitego wchłonięcia w ciągu 7–10 dni. Praktycy powinni myśleć o zatyczkach kolagenowych jako narzędziu diagnostycznym do określenia, czy okluzja punktowa będzie dobrze tolerowana przez pacjenta. 

Długoterminowe korki składają się z syntetycznych polimerów, które wchłaniają się wolniej niż kolagen. Vera90 ™ jest wykonany z kopolimeru ε-kaprolaktonu / L-laktydu (PCL), substancji, która wchłania się w ciągu 60 do 180 dni. 

Tymczasowe korki Lacrivera mają 2,0 mm długości i po włożeniu znajdują się całkowicie w kanaliku. Występują o średnicach 0,3, 0,4 i 0,5 mm, aby zastosować do różnych otworów. Długotrwałe zatyczki są doskonałą opcją dla pacjentów, u których można spodziewać się samoograniczających się problemów z ZSO, czyli  spodziewających się operacji refrakcji lub operacji zaćmy. Ponadto można je stosować u pacjentów, którzy zostali zidentyfikowani jako dobrzy kandydaci do okluzji punktowej, ale cierpią z powodu świadomości konwencjonalnych zatyczek punktowych z odsłoniętymi nasadkami wzdłuż krawędzi powieki.

Stałe zatyczki składają się z nierozpuszczalnych materiałów, najczęściej z silikonu, chociaż dostępne są również elementy hydrożelowe i akrylowe. 

VeraPlug ™ i VeraPlug ™ FlexFit ™ to silikonowe zatyczki zaprojektowane w stylu Freemana. Oba produkty są dostępne w wielu rozmiarach, aby dopasować do różnych wielkości otworów. 

Nowszy FlexFit ™ oferuje unikalną technologię, która zapada się po włożeniu, umożliwiając w ten sposób łatwiejsze dopasowywanie i umieszczanie. 

Lacrivera oferuje również produkt przeznaczony do częściowej okluzji.

 VeraPlug ™ Flow ma wąski kanał wewnętrzny, który ogranicza ale niecałkowicie eliminuje wypływ łez. Idealnie nadaje się dla pacjentów, którzy korzystają z okluzji punktowej.

Zatyczki do kanalików łzowych - podsumowanie

Chociaż okluzja punktowa może nie być nową terapią, wielokrotnie udowodniła swoją wartość. Zostało potwierdzone, że ta metoda leczenia jest korzystnym aspektem terapii ZSO. Wcześniejsza interwencja z okluzją punktową ma sens w wielu przypadkach, szczególnie tych opisanych tutaj. I chociaż zajęcie się zapaleniem powierzchni oka ma ogromne znaczenie, wydaje się, że jednoczesne stosowanie sztucznych łez z okluzją punktową jeszcze bardziej zmniejsza oznaki i objawy u osób z ZSO. Niewątpliwie  zatyczki  powinny być wykorzystywane znacznie częściej, niż wskazują obecne trendy. Włączenie stosowania wtyczek punktowych do praktyki pomaga rozszerzyć jej zasięg terapeutyczny i osiągnąć większą ogólną satysfakcję pacjenta.

Zatyczki do kanalików łzowych - zalecenia

Raport DEWS II określa również sytuacje kliniczne, w których mogą być szczególnie wskazane zatyczki punktowe:

• Zespół suchego oka związany z szybkim czasem rozpadu łez choroby (np. zespół Sjögrena) 
• Leki ogólnoustrojowe, które zmniejszają wydzielanie łez (np. leki przeciwhistaminowe, przeciwdepresyjne) 
• Noszenie soczewek kontaktowych  
• Zespół suchego oka związany z chirurgią refrakcyjną  
• Nieprawidłowe zamknięcie powieki 
• Nieprawidłowości lub blizny rogówki wpływające na stabilność łez 
• Toksyczna epitelioopatia zapalenie rogówki i spojówki